การพัฒนาอุปกรณ์เปิด–ปิดระบบสูบน้ำอัตโนมัติสำหรับสวนทุเรียน กรณีศึกษาศูนย์อนุรักษ์ทุเรียนนนท์มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาอุปกรณ์เปิด-ปิดระบบสูบน้ำอัตโนมัติสำหรับสวนทุเรียน ที่สามารถวัดระดับน้ำและควบคุมการระบายน้ำได้ทั้งแบบอัตโนมัติและผ่านสมาร์ทโฟน เพื่อการบริหารจัดการน้ำที่มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น และ 2) พบความพึงพอใจต่อการบริหารจัดการน้ำในสวนทุเรียน โดยใช้อุปกรณ์เทคโนโลยี Internet of Things (IoT) และระบบเซนเซอร์เพื่อวัดและควบคุมปริมาณน้ำ เพื่อลดภาวะน้ำนิ่งหรือขาดแคลนน้ำในฤดูแล้งประชากรในงานวิจัยนี้คือ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการน้ำในสวนทุเรียนในมหาวิทยาลัยราชพฤกษ์ ผู้ดูแลโครงการอนุรักษ์ทุเรียนนนทบุรี กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเจาะจง คือสวนอนุรักษ์ทุเรียนนนทบุรี มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) อุปกรณ์เปิด-ปิดระบบสูบน้ำอัตโนมัติ ระบบควบคุมการระบายน้ำอัตโนมัติผ่านเซนเซอร์ไร้สาย เพื่อป้องกันน้ำนิ่งในฤดูฝน ประกอบด้วย 3 ส่วน คือ (1) ส่วนรับค่า (2) ส่วนควบคุมและสั่งการ และ (3) อุปกรณ์แสดงประสิทธิภาพระบบผ่านเครือข่ายไร้สายอย่างมีประสิทธิภาพ 2) การศึกษาความพึงพอใจของเกษตรกรต่อระบบควบคุมการรดน้ำอัตโนมัติผ่านเซนเซอร์ไร้สายเพื่อการระบายน้ำ พบว่า ระดับประสิทธิภาพเฉลี่ยของระบบอยู่ที่ 4.69 เกษตรกรมีความพึงพอใจโดยรวมสูงสุด